“Hier ergens moet het geweest zijn, het gat in het plafond waar zwarte piet door het dak naar beneden klom”. Vertelde ambassadeur Lambert Grijns. Lambert was eind jaren 60 nog een jong ventje, die toen al in Indonesië woonde. Hij was nog te jong om bekend te zijn met Werkgroep’72, maar hij kon ons wel het een en ander vertellen over zijn tijd hier. En zo ook over de residentie. Ik hoor u denken, hoezo de residentie?
Ja, dat is de plek waar het allemaal is begonnen.
50 jaar geleden waren er een aantal vrijwilligers die op eigen houtje vrijwilligerswerk uitvoerden. Tot zij in 1972 bedachten om er een officiële club van te maken, zodat het werk wat meer gecoördineerd kon worden. En nóg belangrijker: dat het werk ook voortgezet zou worden. De eerste vergaderingen werden gehouden op de residentie. Even later werden deze voorgezet in het “Groene Kamertje” op de ambassade.
Hoe mooi is het om het jubileum jaar in te luiden, met een stukje taart en een bubbeltje, óp de residentie?! Na verwelkoming van de ambassadeur, hielden Kai-Yin en Tanja ook een klein woordje. Eerst over de 50-jarige ontwikkeling van het vrijwilligerswerk en de organisatie van Werkgroep’72 en daarna nog een mooi gedicht uit de jaren ’70 over de oprichting. Daarna hebben we gezellig met elkaar kunnen bijpraten en de voorbereidingen voor de volgende twee events besproken: de officiële receptie en een bazaar op de NAS (even afhankelijk van de restricties rondom COVID-19) ter viering van het jubileumjaar
Zie hieronder wat foto’s voor een kleine sfeerimpressie.
